Tijdens deze editie van Felix & Sofie in samenwerking met Wijsgerig Perspectief gaan we aan de hand van het werkvan Sara Ahmed in gesprek over hoe sommige mensen zich wél thuis voelen in onze denkwerelden en instituties – en anderen niet. We onderzoeken welke structuren daaraan ten grondslag liggen, hoe mensen daartegen in verzet komen, en of het ‘bevrijdende ongemak’ van desoriëntatie een kracht kan zijn om nieuwe werelden te ontsluiten.
Want voor wie werkt de wereld eigenlijk? Op wie is zij ingericht en wie voelt zich er (dus)gemakkelijk thuis of op zijn plek? Sara Ahmed richt zich in haar denken telkens op wat er schuilgaat achter het normale en neutrale. Volgens haar is het geen toeval dat vaak hetzelfde type mensen makkelijk hun weg vinden in bepaalde instituten of ruimtes – of in bepaalde filosofie. Er vindt namelijk een afstemming plaats tussen mensen en de (theoretische) ruimtes waarin zij zich begeven die historisch vorm krijgt omdat er constant werk in gestoken wordt: dat ik me senang voel bij het binnenstappen van een hoge open ruimte met marmeren pilaren zegt iets over de ruimtes die ik eerder bezocht en over de mensen die hier doorgaans komen, terwijl dezelfde stappen iemand anders klein kunnen laten voelen, of misplaatst. Het historisch gebruik van een ruimte, de inrichting ervan die letterlijk richting geeft aan wie en wat er hoort te gebeuren, maar ook wie er gebruik van maakt en wie het onderhoudt: het heeft allemaal effect op hoe zo’n ruimte op ons aansluit. Sara Ahmed laat zien hoezeer dit aansluiten van oriëntaties effect heeft op bewegingsvrijheid – en hoe het uitblijven van zulke aansluiting deze vrijheid letterlijk kan beperken.
De twee meest terugkerende oriëntaties in Ahmeds werk zijn heteronormativiteit en witheid. Tijdens deze editie worden deze verkend in relatie tot specifieke Nederlandse contexten– rechts nationalisme en de gewoonte tot dehumaniseren, liefdeskoppels aanzien voor zussen en het verzet tegen dwingende heteronormativiteit, de angsten en grenzen van de diversiteitsindustrie, en status quo doorbrekende solidariteit in studentenprotesten.
Zakia Essanhaji is universitair docent Organisatiewetenschappen aan de VrijeUniversiteit Amsterdam. Haar onderzoek richt zich op diversiteitspolitiek, de dynamieken van witheid en institutionele verandering binnen academische contexten, met een focus op de kruispunten van etnisch-raciale en genderongelijkheden.
Marieke Naomi van der Steen is PhD-kandidaat bij de Amsterdam School for Cultural Analysis en docent filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. In haar onderzoek combineert ze kritische fenomenologie met esthetica, feministische theorieën, critical race theory, crip theory en performance philosophy.
Lieke van der Veer werkt als postdoctoraal onderzoeker aan de afdeling Bestuurskunde en Sociologie van de Erasmus Universiteit Rotterdam en aan de afdeling Urbanism van de Technische Universiteit Delft. Op basis van etnografisch veldwerk doet ze onderzoek naar staat-burgerrelaties, zelforganisaties en diversiteitsbeleid. Ze als opgeleid als antropoloog en filosoof.
Patricia de Vries is lector van Art & Spatial Praxis, het lectoraat van de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Eerder werkte zij als universitair docent Filosofie aan de Universiteit Maastricht. Ze promoveerde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Lieke Wissink behaalde haar masters Culturele Antropologie en Filosofie aan deUniversiteit van Amsterdam. Ze promoveerde op etnografisch onderzoek naar dossierwerk binnen uitzettingsdiensten. Momenteel onderzoekt ze administratieve kennispraktijken rondom sociaal werk. Haar onderzoek toont hoe institutioneel, alledaags werk onderscheid maakt tussen mensen en welke ongelijkheden en machtsvraagstukken daaruit voortkomen.
Programma en moderatie: Sophie van Balen
Deze editie is een samenwerking met Wijsgerig Perspectief.
Deuren openen om 19:30.
Wees op tijd, de deuren sluiten om 20:00.